فى لحظه من لحظات الحياه
راح الصوت
وإتعلمت ساعتها إزاى
تبقى مرغم ع السكوت
إتعلمت إزاى الدنيا ممكن تقتلك
وإزاى الرجل تمشى وحدها فى اتجاه الموت
راح الصوت
وإتكتم الصراخ فى القلب قبل اللسان
وإكتشفت فجأه إنى باقى من إنسان
كان عايش هنا قبلى بقاله زمان
ولما زاد الحمل فوق كتافه م الأحزان
راح وسابنى أعيش هنا من غير حروف
مجرد خيال شُعَرا فى الحياه ملهوش كيان
راح الصوت
وراح معاه أصوات كتير بتحيط بنا
وفضل فى قلبى نور مليان إيمان من ربنا
عارفه ان بكره جاى فيه يسر وفيه هنا
لكن بإيه يفيدنى بكره لو مكنتش فيه أنا؟
راح الصوت
راح الصوت يامايا وباقى منى كتير كلام
منقوش على جدار الحياه
دايب فى بحور الأيام
كلام صامت بحروف شفافه م الهوا
بإيه تنفع حروف باهته ومدفونه فى وسط الزحام؟
راح الصوت
راح الصوت ورجع تانى
فرحت وقلت هتكلم
هقول جوايا وهعلم
وهنطق كل حرف جديد
وهكتب من دهب كلمات
تعيش لما يقولوا مات
لكن يَامَّا عرفت انى
رغم الصوت هنا فى حلقى
ورغم الكلمه فى شفايفى
ورغم الحكمه فى قلبى
لقيت إنى منيش موجود
ولسه الصرخه جوايا حايشها حدود
فمش فارقه بقى يا أمى
تموت الضحكه على فمى
يضيع عمرى
ولا أمشى فى طريق مسدود
مش فارقه كتير يَامَّا
يروح الصوت ..
ولا يعود
No comments:
Post a Comment